Mijn stethoscoop aan de wilgen

Het vak zat me als gegoten. Ik voelde me thuis in de praktijk. Huisarts is een beroep met hoge verantwoordelijkheid, werkdruk en onregelmatige diensten. Maar dat heeft me nooit in de weg gezeten. Ik houd ervan om ergens mijn tanden in te zetten. De breedte van het vak vind ik geweldig. De vele mensen die ik heb leren kennen. Aan het begin van hun leven, aan het eind van hun leven, en ieder ander moment daar tussenin. Alle patiënten die ik in hun kwetsbaarheid heb mogen ontmoeten, het kan me steeds weer raken.

De brief
En dan ligt daar die brief op de deurmat. De herinneringsbrief van de RGS, de Registratiecommissie geneeskundig specialisten. Het is een herinnering voor de aanvraag tot herregistratie als huisarts. Die aanvraag heb ik niet gedaan en zal ik ook niet gaan doen.

Hoewel ik al langer geleden besloot dat ik mij niet zal gaan herregistreren als huisarts, voelt deze brief toch als een confrontatie. Een confrontatie met het afscheid dat eraan gaat komen.

Rouw
Natuurlijk komt er een afscheid van mijn lieve collega’s en patiënten. Maar niet minder is het afscheid van een vak. En bij afscheid hoort rouw. Rouw om wat is geweest en niet meer zal komen.

Ik zie het als een scheiding na een goed huwelijk. Ik hou nog steeds van het huisartsenvak, maar ik vond een grotere liefde in het begeleidingswerk als coach/trainer. Met pijn in mijn hart zeg ik het huisarts zijn vaarwel, waar ik tegelijkertijd vol energie mijn weg als therapeut verder bewandel. Helemaal gaan voor wat ik echt graag doe, waar ik nog meer op mijn plek ben. Steeds meer komt er ruimte voor clienten in plaats van patiënten. Ik groeide in mijn werk en mijn coachingspraktijk groeide. Er kwam de liefde bij voor het geven van trainingen.

Dat ik dat nu ten volle kan gaan leven doet me ontzettend goed. En ik kijk met dank, trots en ook weemoed terug naar het pad als huisarts, dat eindigt voor mij.

Symbolisch in mijn afscheidsritueel, hang ik mijn stethoscoop aan de wilgen.

Gedicht
Vele wegen kent het leven

Vele wegen kent het leven,
maar van al die wegen is er een die jij te gaan hebt.
Die ene is voor jou, die ene slechts.
En of je wilt of niet, die weg heb je te gaan.
De keuze is dus niet de weg, want die koos jou.
De keuze is de wijze, hoe die weg te gaan.
Met onwil om de kuilen en de stenen,
met verzet omdat de zon een weg die door ravijnen gaat,
haast niet bereiken kan.
Of met de wil om aan het einde van die weg
milder te zijn en wijzer, dan aan het begin.
De weg koos jou, kies jij ook hem?

Hans Stolp

naar Dag hammarskjöld

Benieuwd welke nieuwe deuren er na dit afscheid opengaan? Binnenkort maak ik de nieuwe naam van mijn bedrijf bekend. Schrijf je in voor de nieuwsbrief en blijf op de hoogte.