Skip to content

De gouden formule voor teleurstelling

In de tuin voor ons huis staan vijf leilindes. Hoge bomen, flink wat werk om te snoeien. Elk jaar neem ik me voor om ze in het najaar te snoeien, zodat ze er in de winter netjes bij staan. En elk jaar opnieuw... is het toch weer maart voordat ik het doe.

Steeds weer hetzelfde patroon. En steeds weer de teleurstelling in mezelf.

‘Veel te laat. Dit had makkelijk eerder gekund. Je blijft maar uitstellen…’ Zo zorg ik ervoor dat ik niet echt trots ben wanneer het uiteindelijk toch gedaan is. Een gouden formule voor teleurstelling.

Mijn to-do-lijstjes? Die zijn steevast te lang voor één dag. Ik denk altijd dat ik meer kan doen in een dag dan eigenlijk mogelijk is. Niet omdat ik zit te niksen, maar omdat ik structureel onderschat hoeveel tijd dingen kosten. Ook een gouden formule voor teleurstelling.

Waarom doe ik dit eigenlijk?

Omdat het me beschermt tegen afwijzing. Als ik mijn lat onhaalbaar hoog leg en mezelf vervolgens teleurstel, dan is het minder pijnlijk als iemand anders hetzelfde doet. Want stel dat ik wél tevreden ben en een ander niet… Ai. Heb ik het dan fout gezien? Val ik door de mand? Ben ik dan niet meer oké in de ogen van de ander?

Die wel of niet gesnoeide leilindes hebben natuurlijk niet direct te maken met het risico op afwijzing. Het is een oud patroon dat zich herhaalt, maar me niet meer dient.

We hebben allemaal onze eigen patronen. We doen dingen die we eigenlijk niet willen doen. Of we laten dingen liggen die we wél willen doen. Niet omdat we dom of zwak zijn, maar omdat het bekende routes zijn. En bekend voelt veilig.

Of het nu gaat over het snoeien van je tuin. Over ontslag nemen bij een baan die niet meer past. Over dat plan om gezonder te gaan eten. Over je dromen najagen of blijven zitten waar je zit.

Het goede nieuws? Je kunt je patronen doorbreken. Dat vraagt wel iets van je. Het vraagt om onderzoeken, voelen, ervaren: waarom doe ik dit eigenlijk zo? Waar was deze strategie ooit een antwoord op? Want als je dát doorvoelt, komt er ruimte. Voor een ander antwoord.

Wat is jouw gouden formule voor teleurstelling?

Andere berichten

Blog#32

Gesmoord met liefde

Over liefde, over begrenzing, over boosheid als afbakening en levenskracht.

Blog#31

Twee moeders

Over familiebanden, loyaliteiten, verbinding en verantwoordelijkheidsgevoel.

Blog#30

Verstoppen

Over verstoppen op een veilige plek. Over de prijs die je daarvoor betaalt. Over onzichtbaar zijn en tevoorschijn komen.

Blog#29

Wanneer spreek jij in je eigen taal?

Over afstemmen, je stil houden, je plek vinden en je stem laten horen. Over hoe spannend het is je eigen taal te laten klinken.

Blog#28

Die nooit bezette stoel aan tafel

Over het gemis van iets wat nooit zal komen. Over rouwen om de toekomst. Over de tranen van een onvervulde kinderwens.

Blog#27

Waarom je baas niet naar je luistert

Over patronen van toen en hoe die zich herhalen in het hier en nu. Tot we vastpakken wat we verloren waren.

Blog#26

Langs de angst

Je angst vertelt je soms precies waar je moet zijn om te kunnen leren. Over grote stappen zetten wanneer je je angst meeneemt op je pad. 

Blog#25

Wat als je je (niet meer) laat raken?

Over het wel of niet toelaten van kwetsbaarheid. Over angst en onverschilligheid. En over dat alles een plek heeft.

Blog#24

De angst om (niet) gezien en gehoord te worden

Over angst vastpakken om iets werkelijk aan te gaan. Over de grootsheid van kleine dingen.

Blog#23

Mensen met een grote draagkracht hebben juist steun nodig

Over draagkracht, draaglast, en steun zoeken als je het nodig hebt.

Blog#22

Ik sta er weer alleen voor

Het gevoel er alleen voor te staan. En dan maar te stoppen met hulp vragen. Over samen en apart. Over zelfstandigheid vs eenzaamheid. 

Blog#21

Wat je leidinggevende en je ouders met elkaar te maken hebben

Over hoe we onbewust bij onze leidinggevende patronen herhalen die we kennen van vroeger. Over angst voor afwijzing en hoe het helpt om aan te nemen wat er niet meer goed gaat komen.