Het gevaar van de veilige weg

Daar zat ik dan. Laptop op schoot, starend naar een nieuwe website die mijn naam draagt. Mijn man besloot om mij een duwtje in de rug te geven door een website aan te maken. Ik kreeg het er warm van. Van spanning, maar ook van opluchting.

Er was een beetje ruimte ontstaan voor een diep verlangen. Het verlangen om te mogen uitzoeken wat ik echt wil. Blijkbaar had ik van binnen nog de goedkeuring nodig van de persoon die het dichtst bij me staat. Het raakte me. Het raakt omdat het natuurlijk lief is van hem. En het raakt nog meer, omdat het zo spannend is om uit je comfortzone te komen. Als ik daadwerkelijk een stap zou zetten, dan loop ik ook risico dat het zal mislukken. Blijven bij hoe het is, lijkt dan een aantrekkelijke keuze. Maar wat we vaak over het hoofd zien, is dat blijven bij het bekende, ook een risico met zich mee brengt. Het risico dat het leven niet ten volle geleefd wordt. Dat we mooie kansen op levensgeluk mislopen.

De bekende weg
Ik vond het een strijd om mijn eigen weg te gaan. Een strijd om mezelf toe te staan een andere weg te kiezen, dan de gebaande paden. Soms kiezen we liever de bekende weg, al is dat voor jou niet het mooiste pad. Het is er veilig en voorspelbaar. Zo hebben we allemaal onze eigen comfortzone, ook al voelt die niet altijd comfortabel. Om iets te veranderen, zul je op zoek moeten naar het ongemak. Want juist daar liggen de kansen. Ik stelde mezelf dan ook de vraag: ‘klopt het nog in mijn hart?’.

In beweging
Dat het antwoord niet volmondig ‘Ja!’ was, dat voelde ik al wel. Maar hoe moest ik vervolgens in beweging komen? Tijdens een training, waarin ik zelf deelnemer was, ontdekte ik dat het juist makkelijker wordt om een stap te zetten, als je je ‘beren op de weg’ bij de hand neemt, in plaats van je ertegen te verzetten.

Het vergt wel wat moed om het ongemak op te zoeken. En moed is zoiets als: bang zijn, en toch doen.

Onderstaand gedicht kreeg ik destijds van een opleider.

Vele wegen kent het leven

Vele wegen kent het leven, maar van al
die wegen is er een die jij te gaan hebt.
Die ene is voor jou, die ene slechts.
En of je wilt of niet, die weg heb je te gaan.
De keuze is dus niet de weg, want die koos jou. De keuze is de wijze, hoe die weg te gaan.

Met onwil om de kuilen en de stenen,
met verzet omdat de zon een weg die
door ravijnen gaat, haast niet bereiken kan.
Of met de wil om aan het einde van die
weg milder te zijn en wijzer, dan aan het begin. De weg koos jou, kies jij ook hem?

Hans Stolp
naar dag hammarskjöld

Wil jij ook ontdekken wat het je kan opleveren, als je het ongemak opzoekt? Lees hier meer over wat coaching voor jou kan betekenen.